ΟΙ ....ΣΥΝΟΜΩΤΕΣ - Χρονογράφημα της Άννας Τσεκούρα
Δευτέρα, 30 Μαΐου 2011

 
Εκείνος, ο Αντρας εκείνη η Γκόμενα και τέλος η Σύζυγος..
Ο Σύζυγος της Γκομενας δεν έχει ρολο... Η μάλλον έχει.
Πληρώνει. Πληρώνει τον Αντρα. Θα μου πειτε πως..
Εν Αγνοία του.. Η γυναίκα του "συμπαραστέκεται" στον Αντρα.
Το Αρσενικό που αντιμετωπιζει διάφορα και εκεινη που τον λατρευει,
πάντα ειναι εκει να του απλώσει το χέρι να τον "στηρίξει". Πως γίνονται αυτα;
Ετσι; Η "στήριξη" θέλει και μετρητά και λογαριασμό καταθέσεων...
Τι; μόνο το πήδημα ειναι... Αυτό ο Αντρας το βρίσκει παντού!
Την "στήριξη" όμως... Την "συμπαράσταση" ...
Εκεινη η Γκόμενα, είναι παντα ετοιμη να δοθει και να παραδοθει
σε εκεινον που εχει βρει τα κουμπια της και εχει ανακαλυψει ολες
τις κρυφές της οδους και μυστικα...Αχ τι ρομαντικο!!
Ας το καλο.. Συγκινήθηκα!! Σνιφ.. κλαψ!
Τέλος παντων, η Γκόμενα λοιπον ειναι ήρεμη και πολυ συνειδοτοποιημένη.
Εξάλλου ουτε και αυτη θέλει να χαλάσει το σπίτι της.. Που θα βρεί αλλού
παχουλο λογαριασμο καταθέσεων να εξαγοράζει ενδεχομένως την παραμέληση που
υφίσταται;; Γιατι να το χαλασει;; Ολα μια χαρά! Το πάθος πάθος και η οικογένεια,
Αγία Οικογένεια!!
Και ερχόμαστε στην Σϋζυγο!! Η οποία δεν είναι καθόλου αφελής!
Καθόλου αδαής και καθόλου ανυποψίαστη. Αλλά εφόσον δεν απειλείται η
Σταθερότητα της οικογένειας και η ασφάλεια της ψυχολογίας των παιδιών της...
Δεν βλέπει. Δεν ακούει. Δεν μυρίζει. Δεν γεύεται. Δεν αισθάνεται. Δεν διαισθάνεται.
Αψογη οικοδέσποινα και μανα! Τι λες τώρα!!!
Ολοι ευτυχισμένοι! Ο καθένας στη δική του σχέση για τους δικούς του προσωπικους λόγους!!
Καλέ τι καταπληκτική εποχή ειναι αυτή που ζουμε!!!
Ομως, υπάρχει ένα αλλά! Ο Αντρας είναι πολυ Αντρας και δεν μπορει να ειναι
μόνο με μια Γκόμενα.. Και η Γκόμενα καποια στιγμή ανακαλύπτει οτι υπάρχουν
και αλλες περιστασιακές. Και σαν πέφτει αυτό στην αντίληψή της γινεται χαμος!!
Κάνει νάζια. Μούτρα. Χωρίζει. Μόνη της, ο άλλος δεν την χωρίζει. Θυμώνει. Μόνη της.
Ο Αντρας δεν θυμώνει. Περιμένει. Να της περάσει. Την ξέρει μετά από τοσο καιρό. Θα κανει
λιγο τον πειραγμένο και θα του γυρίσει πίσω με την ουρά στα σκέλια.
Και έτσι γίνεται. Πολύ γρήγορα. Πάντα πολυ γρήγορα επιστρέφει.
Αχ καλή μου, Μα δεν το ξέρεις πως η μόνη σίγουρη και ασφαλής ειναι η Σύζυγος;;
Δεν το ξέρεις πως ο άντρας που απατά μία φορά την Επίσημη Γκόμενα, Θα την απατήσει ξανα
και ξανα και ξανα..
Αχ καλή μου! Οι μονοι ασφαλείς ειναι οι σύζυγοι τελικά!
Για τους Αντρες του Κόσμου όλου, επειδη ειναι Μητέρες και μεγαλώνουν τα παιδιά τους.
Επειδη ειναι εξαιρετικές νοικοκυρές και τα πουκάμισά τους πάντα λάμπουν και αστράφτει το σπίτι!
Ξέρεις τι έιναι να πηδάς αρνάκι του γάλακτος αλλά να μην έχεις καθαρό σωβρακο να βάλεις;;;
Επειδή ειναι το λιμάνι που χρειάζονται να επιστρεφουν οταν πιανουν δυνατοί άνεμοι.
Αντε χάρηκα που τά ειπαμε!!
Καλή Συνέχεια εύχομαι!!! Και προσοχή στους συζύγους!
Αλιμονο μην και τους κακοκαρδισετε ! Σερνικους η Θηλυκούς !!!!
Μεγάλη υπόθεση το καθαρό σώβρακο όσο μεγάλη και το καλο γα....ι!!!!
Μεγάλη υπόθεση ο παχουλος λογαριασμος στην Τράπεζα και το Κοινωνικο Στάτους,
όσο και η αίσθηση οτι ο άλλος σε σκεφτεται πρωι μεσημέρι βραδυ.
Θα το πληρώσεις κάτι παραπάνω.. δεν λεω..
αλλά ...σου κάνει το καλύτερο λιφτινγκ!!
* * *

Οι άνθρωποι μοιάζουμε λίγο με ερημωμένες εκτάσεις, σκέπτεται.
Στο μυαλό μας λυσσομανάνε άνεμοι και καταιγίδες, 

ενώ όλοι γύρω μας πιστεύουν πως είμαστε εντελώς κενοί 

και συνεπώς δεν έχουμε κάτι να νοιαστούμε. Δεν είναι έτσι.   

Κάθε ένας από εμάς που οι άλλοι νομίζουν αναίσθητο, 

κρύβει καλά μια βαθιά πληγή. 

Κανείς όμως δεν μπαίνει στον κόπο να καταλάβει. 

Κανείς δεν προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει την συμπεριφορά μας. Κανείς. 

Είμαστε μόνοι, πάντα μόνοι. 

Πάντα εμείς και η απέραντη ερημωμένη έκταση μέσα μας και έξω από εμάς… 

Νομίζω πως είμαστε παρεξηγημένοι, μας έχει παρεξηγήσει η ίδια η ζωή 

και ίσως εμείς την Ζωή την ίδια. 

Ποιος λέει πως εμείς την καταλαβαίνουμε; 

Ποιος λέει πως εμείς είμαστε εντάξει απέναντι στο δώρο της;

      Θυμάται μια νύχτα με πολλή βροχή και πολύ σκοτάδι. 

Μια νύχτα που μαινόταν η καταιγίδα τόσο έξω στον κόσμο, όσο και μέσα στους ανθρώπους. Θυμάται μια νύχτα που έμοιαζε ατελείωτη. Μια νύχτα που είχε μέσα της χιλιάδες νύχτες και χιλιάδες βροχές. Μια νύχτα που την ντύθηκε στη ζωή της σαν δέρμα της. Μια νύχτα που την λάτρεψε, την μίσησε, την αφόρισε, την προστάτεψε, μα δεν την μετάνιωσε ποτέ.  Θυμάται μια νύχτα που ηττήθηκαν οι άτρωτοι, θριάμβευσαν οι αδύναμοι, εκείνοι που ήταν παντοδύναμοι και αδιάφοροι έτρεμαν σαν τα κλαριά στον άνεμο και οι ασήμαντοι και αμελητέοι έπραξαν τα πιο θαυμαστά και γενναία.
 
Άραγε με πόσες νύχτες ξεπληρώνει κανείς μια μέρα του;

[απο το Ταγκο της Σκιας]

Στο τρίτο συρτάρι στο κομό της γιαγιάς,
σε έχω καλά φυλαγμένο εδώ και χρόνια.
Ανάμεσα σε ακριβές δαντέλες και αρώματα θεσπέσια
από ένα παρελθόν που πενθώ σε κάθε μου νέο φιλί,
σε ακούω τα βράδια να τραγουδάς μελωδίες της θλίψης.
Τι θέλεις;
Γιατι δεν με αφήνεις να πέσω σε άλλα χέρια, πιο βρώμικα;
Τι θέλεις;
Γιατί φωνάζεις όταν με ακους να ευχαριστιέμαι την απουσία σου;
Γιατι με γεμίζεις ενοχές;...
Εσύ εφυγες.
Εγώ ακόμη εδώ σε κρατώ, χνάρι του καιρου...
Στο τρίτο συρτάρι στο κομό της γιαγιάς,
έχω καλα φυλάξει την ζωη μου ολάκερη...
Να προσεξεις τις τσακίσεις στο διπλωμα.
Η ζωή διπλωμένη μοιάζει πιο εύκολη...