ΑΝΝΑ ΤΣΕΚΟΥΡΑ " Ρωτάς ποιά είμαι... "

ΕΝΘΥΜΙΟΝ

Τα φώτα στο δρόμο και στην αυλή του μαγαζιού έλαμπαν με μια λάμψη παράξενη. Λες και κάποιος σκηνοθέτης είχε ζητήσει να φωτιστεί η σκηνή αναλόγως. Λες και ήθελε τη στιγμή που θα με φιλούσες να ρίχνει η λάμψη της νύχτας, παράφρονα μάγια γύρω μας. Να με κρατάς αγκαλιά και να καλείς ταξί. Και εκείνο το φιλί...Ο παράξενος σκηνοθέτης σταμάτησε το χρόνο και όλα έμειναν ακίνητα και περιμένουν να επιστρέψουμε. Πότε θα επιστρέψουμε; Θέλω να σε φιλήσω στην φωτισμένη αδυναμία μου. Θα τσακιστώ μάλλον αλλά δεν πειράζει. Θα κρατήσω τη ζέστη της παλάμης σου στο πρόσωπό μου και εσύ το φιλί που γλίστρησε στην χούφτα σου, από τα χείλη μου.. Γιατί πάντα να σταματά ο χρόνος εκει που δεν μπορείς να επιστρέψεις;